Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Ένα... νέο σχέδιο Μάρσαλ, ή ένας δρόμος προς την καταστροφή;

Η διάρκεια των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από τον προσωρινό μηχανισμό διάσωσης, το EFSF, θα επιμηκυνθεί από τα 7,5 έτη σε τουλάχιστον 15 έτη, ενώ τα νέα δάνεια θα φέρουν μικρότερο επιτόκιο 3,5%. Αυτό προβλέπει το προσχέδιο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης. Εμείς θέτουμε ερωτήματα.


Τι σημαίνει αυτό, με απλά λόγια; Πρώτον, ότι δε θα σταματήσουν να καταβάλλονται συντάξεις και μισθοί στο δημόσιο τομέα. Αυτό είναι το καλό νέο. Δεύτερον, η χώρα θα συνεχίσει να δανείζεται. Αυτό είναι το κακό νέο. Γιατί, αυτό σημαίνει -πάντα με απλά λόγια- ότι θα φορτώνουμε το χρέος μας, με νέους τόκους, για περισσότερα χρόνια.
Το EFSF θα μπορεί επίσης να παρεμβαίνει προληπτικά στην δευτερογενή αγορά, δηλαδή να επανοράζει ομόλογα, σύμφωνα με το προσχέδιο, στο οποίο επισημαίνεται η ανάγκη για την υλοποίηση ενός «Σχεδίου Μάρσαλ» για την Ελλάδα που θα περιλαμβάνει επενδύσεις με στόχο την ενίσχυση την οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα. Σήμερα, ο EFSF μπορεί να αγοράζει δημόσιο χρέος μόνον από την πρωτογενή αγορά, δηλαδή απευθείας από τα κράτη κατά την έκδοση των ομολόγων τους.
Αυτό, με απλά λόγια, είναι το καλό για τη χώρα. Θα πέσει χρήμα, για να εξασφαλιστεί ρευστότητα. Όμως, υπάρχει και το μαστίγιο, δίπλα στο καρότο: Η διάθεση των χρημάτων πρέπει να γίνει με σύνεση. Γιατί και παλιότερα έπεσαν χρήματα στη χώρα. Είτε με το σχέδιο Μάρσαλ, είτε με τα ΜΟΠ, είτε με το Leader, είτε με τα ΟΠΑΑΧ... Μόνον που... λεφτά, πλέον, δεν υπάρχουν.
«Ο χρηματοοικονομικός κλάδος έχει εκδηλώσει την προθυμία του να στηρίξει την Ελλάδα σε εθελοντική βάση μέσω σειράς επιλογών (ανταλλαγή χρέους, μετακύλιση και επαναγορά) με όρους δανεισμού αντίστοιχους με αυτούς της στήριξης από τους δημόσιους φορείς και με εξασφαλίσεις», αναφέρεται επίσης στο προσχέδιο. Το καλό νέο: Κατάλαβαν πως η οικονομική πτώση της Ελλάδας, απλά θα οδηγήσει στην πτώση της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας -και ποιος ξέρει ποιανού αλλουνού. Το κακό νέο: Η ανταλλαγή του χρέους. Ποιος μας διασφαλίζει ότι αυτός που θα επιθυμήσει να "αγοράσει" το χρέος μας δε θα είναι ένας απλός κερδοσκόπος και δε θα προσπαθήσει να μας "ρίξει"; 
Το κόστος της στήριξης των ελληνικών τραπεζών υπολογίζεται στα 25 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, λεφτά για τους λεφτάδες. Οι ελληνικές τράπεζες, που είχαν υπερκέρδη, θα στηριχθούν με επιπλέον δισεκατομμύρια. Και δε θα ΄χουν, πλέον, καμία ανάγκη, να ρυθμίσει ο κάθε φουκαράς τα χρέη του, για να βγάλουν κι αυτές κανένα φράγκο... Θα τον πατήσουν στο λαιμό, για να του τα πάρουν πίσω. Ο καλοπροαίρετος λέει ότι "οι τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν, ξανά, επιχειρήσεις". Κι ο κακοπροαίρετος θυμίζει ότι είχαν τη δυνατότητα να το ξανακάνουν με το ΤΕΜΠΜΕ, αλλά δεν το έκαναν ποτέ..
Η ΕΚΤ θα δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο με χρήματα από τον EFSF και τα οποία θα χρησιμοποιηθούν έως εγγύηση για όσο καιρό η Ελλάδα είναι στο -προσωρινό- καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας».
Εδώ δεν έχουμε να πούμε αν αυτό είναι καλό, ή κακό. Καλό ακούγεται. Θέτουμε, όμως, δύο ερωτήματα:
  1. Για ποιον λόγο ως τώρα αποφεύγαμε όπως ο διάολος το λιβάνι την χρεοκοπία; Τώρα ο όρος "επιλεκτική χρεοκοπία" δε μας πειράζει;
  2. Για ποιον λόγο έπρεπε να περιμένουμε ενάμισι χρόνο για να προχωρήσουμε σε επιλεκτική χρεοκοπία; Δε θα ήταν συμφέρον μας να το κάνουμε εξ' αρχής;
  3. Τι έγινε με τις θυσίες των Ελλήνων; Έπιασαν τόπο, όπως έλεγε ο πρωθυπουργός; Κι αν ναι, γιατί δε βγαίνουμε στην ανοικτή αγορά για να δανειστούμε, αλλά επιλέγουμε να χρεοκοπήσουμε μερικώς;
  4. Θα χρειαστούν και νέες θυσίες από ΄δω και στο εξής; Κι αν στηριχθούν οι τράπεζες και πέσει ρευστό στις επιχειρήσεις, ποιος θα αναλάβει το βάρος των θυσιών; Μήπως πάλι ο μισθωτός, ο δημόσιος υπάλληλος και -κυρίως- ο συνταξιούχος;
  5. Θα επιστρέψουν τα χρήματα στους συνταξιούχους και τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, αν αποδειχτεί ότι οι ως τώρα θυσίες τους έπεσαν στο βρόντο;

Δεν περιμένουμε απαντήσεις.
Ι.Σ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: