ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟΕξοργισμένος, με τις ανοησίες –όπως τις χαρακτήρισε- που ακούει περί της οικονομικής κρίσης, δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, Γιώργος Μυλωνάς. «Όλοι είναι εναντίον όλων, με τα μαχαίρια βγαλμένα, διψασμένοι για αίμα, χωρίς λόγο και αιτία», υπογράμμισε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, στην αποψινή γενική συνέλευση του Συνδέσμου.
«Κρίση σημαίνει επανεκκίνηση σε όλα, για μένα σημαίνει αναβολή στο όνειρο», πρόσθεσε, ενώ από το ακροατήριο τον άκουγε, με ιδιαίτερη προσοχή, ο υπουργός Οικονομίας, Γιάννης Παπαθανασίου. Υποστήριξε ότι και ο ίδιος και η βιομηχανία του έχουν στοχοποιηθεί και ότι «η Ελληνική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια έχει αποδυναμωθεί σημαντικά, εξαιτίας επιχειρηματικών λαθών, κυβερνητικής απαξιωτικής θεώρησής της, και κυρίως λόγω της παγκοσμιοποίησης».
Ο κ. Μυλωνάς καταφέρθηκε τόσο εναντίον των κυβερνητικών πρακτικών, όσο και εναντίων της στάσης της αντιπολίτευσης και, τέλος, πρότεινε για διάδοχό του στην προεδρεία του ΣΒΒΕ το Νίκο Πέντζο, Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΖΑΝΑΕ.
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του έχει ως εξής:
Τον Ιούνιο πέρσι, μετά το τέλος της περιπέτειάς μου, είχα δηλώσει ότι επιθυμώ να αποχωρήσω από την προεδρία του ΣΒΒΕ. Το καταστατικό του Συνδέσμου όμως δεν προβλέπει σύγκλιση εκλογικής γενικής συνέλευσης μετά τον Ιούνιο, και σεβόμενος την ιστορία του συνδέσμου, που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κενό εξουσίας, καθώς και ορισμένα πρακτικά, αλλά κρίσιμα θέματα του συνδέσμου, που δεν μπορούσαν να αντιμετωπισθούν νωρίτερα, φθάσαμε στη σημερινή γενική συνέλευση, όπου ψηφίσθηκε το νέο διοικητικό συμβούλιο, και θα αναδείξει το νέο πρόεδρο.
Ως Πρόεδρο, πρότεινα στα μέλη μας, να αναδείξουν το Νίκο Πέντζο, Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΖΑΝΑΕ, μιας παραδοσιακής βιομηχανίας στον τομέα της μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, αλλά κυρίως ένα νέο άνθρωπο, με υψηλό ήθος, όρεξη για δουλειά και προσφορά, χαμογελαστό, με θετική αύρα, γνώστη των προβλημάτων της βιομηχανίας και έμπειρο στα θέματα του συνδέσμου, καθόσον τα τελευταία χρόνια ήταν μέλος της διοικητικής επιτροπής. Μια πνοή φρεσκάδας στη νοσηρή οικονομική πραγματικότητα.
Αγαπητοί φίλοι,
Η Αμερική βρίσκεται σε κρίση από τους τελευταίους μήνες του 2007. Ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση από το τέλος του 2007. Η Ελλάδα βιώνει την παγκόσμια κρίση από το τέλος του 2007. Άσχετα αν εμείς την ανακαλύψαμε το 2009.
Η οργή του απερχόμενου προέδρου
Δεν είμαι ο ειδικός που θα αναλύσει τους λόγους και την εξέλιξη της κρίσης, ούτε αυτός που θα πει εξυπνάδες για την έξοδο από την κρίση. Είμαι όμως εξοργισμένος με τις ανοησίες που ακούω, με τον ψεύτικο ξύλινο λόγο, με τον στρογγυλεμένο και «πολιτικά ορθό» λόγο, με τον στρουθοκαμηλισμό μπροστά στα κολοσσιαία προβλήματα, με τα συνθήματα χωρίς ουσία, με την άγρια εκμετάλλευση της κοινωνικής αγωνίας προς προσπορισμό ποταπών συμφερόντων, με τον καιροσκοπισμό ταγών, ομάδων και κομμάτων.
Είμαι εξοργισμένος που όλοι είναι εναντίον όλων, άνευ λόγου και αιτίας, με τα μαχαίρια βγαλμένα, διψασμένοι για πάλη και αίμα, μεθυσμένοι από το κακό που θα μπορούσαν να κάνουν. Για να κερδίσουν τι; Για να προσφέρουν στην κοινωνία τι;
Κρίση, κύριοι, σημαίνει ανατροπή. Κρίση σημαίνει ότι ζεις σε θάλαμο επειγόντων περιστατικών. Κρίση σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις reset. Επανεκκίνηση σε όλα, από όλους. Επαναξιολόγηση και επαναπροσδιορισμός στόχων. Για άτομα, επιχειρήσεις, οργανισμούς και κυβερνήσεις. Κρίση σημαίνει αδρεναλίνη και όχι μούδιασμα.
Για μένα επιπλέον, κρίση σημαίνει αναβολή στο όνειρο.
"Έχω στοχοποιηθεί"
Και να μην ξεχνάμε: μετά την κρίση ποτέ δεν προσγειωνόμαστε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Και μέσα σ’ αυτή την κρίση η βιομηχανία έχει στοχοποιηθεί. Ο ΣΒΒΕ έχει στοχοποιηθεί. Η ΑΛΟΥΜΥΛ έχει στοχοποιηθεί. Εγώ έχω στοχοποιηθεί. Και όλα αυτά γιατί; Για τα συμφέροντα τίνος; Έχει στοχοποιηθεί γιατί έχει κοινή λογική, που λείπει από πολλούς; Γιατί ακολουθεί τη λογική του καλού νοικοκύρη; Γιατί ξέρει καλά την παραβολή με τις μωρές παρθένες;
Η Ελληνική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια έχει αποδυναμωθεί σημαντικά, εξαιτίας επιχειρηματικών λαθών, κυβερνητικής απαξιωτικής θεώρησής της, και κυρίως λόγω της παγκοσμιοποίησης.
Αλλά και ποιος να θέλει να γίνει βιομήχανος, σε μια χώρα, που μόνο οι τομείς παροχής υπηρεσιών θεωρείται ότι αντιπροσωπεύουν το μέλλον της χώρας; Ή όταν ξέρει ότι θα είναι ο υπ’ αριθμόν ένας εχθρός της ακατανόητα πανίσχυρης και απυρόβλητης αριστεράς, ή και όποιου άλλου δυσαρεστημένου-διαμαρτυρομένου, που εκεί προσωποποιεί τις όποιες του ιδεολογικές και μη αντιδράσεις, δίκαιες ή άδικες;
Αλλά για τι μεγέθους Ελληνική βιομηχανία μιλάμε; Για τη GENERAL MOTORS, τη SONY, τη FIAT; Ποιο είναι το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής βιομηχανίας που όλοι πυροβολούν; Για ποιους κολοσσούς και ποια μονοπώλια μιλάνε; Η Ελληνική βιομηχανία είναι μικρομεσαία και δεν είναι απρόσωπη.
Όποια όμως και να είναι η ελληνική βιομηχανία είναι από τα πρώτα θύματα της κρίσης. Ιδίως αυτή που είναι εξωστρεφής. Αυτή που είδε τις τιμές των πρώτων υλών και της ενέργειας μαζί με το κόστος μεταφοράς να τινάζονται στα ύψη. Αυτή που είδε τα επιτόκια να εκτινάζονται πριν το ξεκίνημα της κρίσης. Και που στη συνέχεια είδε αγορές όπως η Αγγλία και η Ισπανία να σταματούν να παραγγέλνουν, άλλες να αναστέλλουν τις παραγγελίες τους, άλλες να υποτιμούν τα νομίσματά τους από 20 έως 50%, άλλες να μην πληρώνουν, ενώ ο παγκόσμιος ανταγωνισμός συμπίεζε τη χαμηλή ελληνική παραγωγικότητα, και το υπερβολικό κόστος που δημιουργεί το κράτος στη λειτουργία τους. Αυτή που εκλιπαρεί να της επιστραφεί ο ΦΠΑ που της χρωστάει το κράτος, να καταστούν υποχρεωτικές οι προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να προστατευθούν από εξωτερικό αθέμιτο ανταγωνισμό.
Ο... τραπεζίτης του εμπορίου
Αυτή που στη στρεβλή ελληνική αγορά παίζει το ρόλο τραπεζίτη, χρηματοδοτώντας με μεγάλες πιστώσεις το εμπόριο, το οποίο, στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, της μεταβιβάζει όλα του τα προβλήματα.
Σίγουρα η ελληνική βιομηχανία δεν φταίει για την κρίση. Είναι και αυτή θύμα που πασχίζει μόνη της, χωρίς να κατεβάζει τρακτέρ στους δρόμους, και χωρίς να της παρέχονται ειδικές εκπτώσεις ή ενισχύσεις, να προβλέψει και να σχεδιάσει το μέλλον της, να λάβει τα μέτρα της, για να μπορεί να σταθεί στα πόδια της την επόμενη μέρα, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς όλους του τρίτους και να εξακολουθήσει να αναπτύσσεται, να καινοτομεί και να εξαπλώνεται στον κόσμο.
Σίγουρα δεν είναι αυτή από την οποία ζήτησε ο πρόεδρος της δημοκρατίας να πληρώσει για την κρίση που δημιούργησε. Και σίγουρα δεν φταίνε και οι εργαζόμενοι σε αυτήν για την κρίση.
Σίγουρα δεν είναι αυτή την οποία η κυβέρνηση σπεύδει πρωτίστως να στηρίξει, όπως κάνουν όλες οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο.
Και όμως όλοι ζητάνε από τη βιομηχανία να κάνει μαγικά τρικ ή θαύματα για να βγει από την κρίση. Γιατί λένε είχε κέρδη! Που τα έβαζε σε ένα σεντούκι και τα κρατούσε ζεστά για κάτι τέτοιες στιγμές, που συμβαίνουν συχνά! Και δεν τα χρησιμοποιούσε για επενδύσεις μαζί με άλλα δανειακά κεφάλαια! Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι!
Όμως κάποιοι καιροσκόποι, που εκπροσωπούν μικρή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, με απίστευτο μίσος για κάθε τι δημιουργικό ή οτιδήποτε παράγει πλούτο, με πλήρη αδιαφορία για το ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα, με κυνισμό για το τι ξημερώνει την επόμενη μέρα, με χαρά για την προοπτική διάλυσης οποιασδήποτε βιομηχανίας, και εξ αυτού αύξηση της ανεργίας, μιας και έτσι θα αυξηθεί η πολιτική της πελατεία, έχουν επιδοθεί σε πογκρόμ με τα φασιστικά τους όργανα, εναντίον της ελληνικής βιομηχανίας, που έχει προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία.
"Μας έχουν ευνουχίσει"!
Στην Ελλάδα όμως μας έχουν ευνουχίσει! Έχουμε χάσει αυτό που κατεξοχήν χαρακτηρίζει τους επιχειρηματίες. Το θάρρος και την παρρησία λόγων και πράξεων. Σκύβουμε το κεφάλι λες και ντρεπόμαστε που είμαστε παθιασμένα δημιουργικοί, ακούραστοι στη δουλειά μας, παράγουμε πλούτο, δημιουργούμε ευημερία, εκπαιδεύουμε στελέχη, φέρνουμε συνάλλαγμα. Ανεχόμαστε μεσαιωνικές πρακτικές, με την Ιερά Εξέταση απέναντί μας, να βιάζει τη δημιουργικότητά μας.
Μας έχει στοχοποιήσει όλος ο πολιτικός κόσμος, κρύβοντας την αλήθεια του τι πραγματικά σημαίνει έλληνας βιομήχανος ή επιχειρηματίας σε ένα οπισθοδρομικό και μη δημιουργικά υποβοηθητικό περιβάλλον. Στην μοναδική χώρα του κόσμου όπου το κέρδος είναι αμαρτία! ‘Ίσως μαζί με την Κούβα! Μας έχουν αναγκάσει να ζούμε με προστασία, ή φοβικά, σε μια πατρίδα που την λατρεύουμε και δεν μας αφήνουν να τη βλέπουμε να μεγαλουργεί, με πολίτες που ευημερούν και είναι περήφανοι που είναι έλληνες.
Σε ανύποπτο χρόνο στο παρελθόν, δημόσια δήλωσα τόσο την πίστη μου στην μεγάλη αξία των εθνικών συλλογικών συμβάσεων, ως ελάχιστη ασφάλεια των εργαζομένων, στο σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως και ότι οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία έχουν κοινό συμφέρον με την ίδια την επιχείρηση να προσπαθήσουν από κοινού για το καλύτερο αποτέλεσμα, γιατί είναι στην ίδια βάρκα, με κοινή μοίρα. Σε κάποιους όμως δεν αρέσει η κοινή προσπάθεια, η συναίνεση.
Εξανίσταμαι όταν ακούω κάποιους να απορούν, που σε πολλές βιομηχανίες, διοίκηση και εργαζόμενοι συμφωνούν στα μέτρα που πρέπει να πάρει κάποια βιομηχανία για να ξεπεράσει την κρίση, που έχουν απεριόριστη εμπιστοσύνη σε αυτούς που τους διοικούν και τους εμπιστεύονται το μέλλον τους. Κανένας αυτόκλητος σωτήρας δεν έχει το δικαίωμα να υποβάλλει, ακόμη χειρότερα δε και με ψυχολογική βία, σε ένα εργαζόμενο ποιο είναι το συμφέρον του και ποιο όχι. Ιδίως δε σε περιπτώσεις απόλυτης νομιμότητας, τα όρια της οποίας τα καθορίζει η βουλή των ελλήνων, και όχι όποια μειοψηφία φωνάζει περισσότερο.
"Πείτε την αλήθεια"
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν εργοδότες που θα καταστρατηγήσουν το εργατικό δίκαιο και θα παραβιάσουν νόμους και αποφάσεις. Αυτούς δεν τους υπερασπίζομαι. Αντιθέτως τους καταδικάζω και τους κατηγορώ γιατί συκοφαντούν την υγιή επιχειρηματικότητα. Αυτοί όμως δεν είναι ο κανόνας και δεν νομιμοποιούν κανένα να αμαυρώνει την εικόνα της ελληνικής βιομηχανίας.
Η λύση για την κρίση είναι μία.
Κύριοι της κυβέρνησης,
Κύριοι της αντιπολίτευσης,
Κύριοι της αριστεράς,
Κύριοι πανεπιστημιακοί,
Κύριοι των ΜΜΕ,
Κύριοι της διανόησης,
Κύριε Πρωθυπουργέ,
βγείτε και πείτε την αλήθεια στους πολίτες.
Όχι αυτή που σας βολεύει,
όχι για αυτά που σας βολεύουν, αλλά για όλα.
Την ωμή πικρή αλήθεια.
Και αν έχετε πρόταση για την πορεία προς το άμεσο μέλλον, αν έχετε συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, πείτε το καθαρά και ξάστερα. Όσο και αν δεν θα μας αρέσει, να είστε σίγουροι ότι θα συνταχθούμε να δώσουμε τη μάχη. Να μας πείσετε όμως ότι μας λέτε όλη την αλήθεια.
Για το απώτερο μέλλον ενώστε τις φωνές σας και τους προβληματισμούς σας με την υπόλοιπη Ευρώπη, για να αποφασίσουμε σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε. Μην μιλάτε όμως γι’ αυτό, ως υπεκφυγή, επειδή δεν έχετε πρόταση για το άμεσο.
Αγαπητοί φίλοι,
Ήταν μεγάλη μου τιμή να εμπιστευθεί ο ΣΒΒΕ την εκπροσώπησή του στο πρόσωπό μου. Ίσως δεν τον δικαίωσα, αλλά σίγουρα τον τίμησα, και υπόσχομαι ότι θα είμαι δίπλα του όποτε με χρειαστεί.
Και τώρα φεύγω να ασχοληθώ με όλες μου τις δυνάμεις, για την τήρηση της υπόσχεσης, που έδωσα στους εργαζόμενους της ΑΛΟΥΜΥΛ, ότι μετά την κρίση θα είναι το ίδιο περήφανοι, όπως και πριν, για την εταιρία, που βοήθησαν να φθάσει τόσο ψηλά, και για το οποίο τους ευχαριστώ.
Και εσείς οι βιομήχανοι να είστε περήφανοι για τη δημιουργικότητά σας και την προσφορά σας στην κοινωνία.
Να είστε πάντα καλά.
Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Παπαθανασίου, στην ομιλία του τόνισε ότι "η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, αλλά δεν παύει να είναι πολύ δύσκολη. Τα δύσκολα, όπως σας ξαναείπα, είναι μπροστά μας", τόνισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου