Ο Γιαν Μουλιέ-Μπουτάν διδάσκει οικονομική θεωρία και βιομηχανικό σχέδιο στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Compiègne. Είναι διευθυντής έκδοσης του περιοδικού Multitudes και μέλος των Γάλλων Πρασίνων. Από το 1980 είχε συμμετάσχει σε πρωτοβουλίες όπως η αυτονομιστικής έμπνευσης επιθεώρηση Camarades και το Διεθνές Κέντρο για τους Νέους Χώρους Ελευθερίας (CINEL) του Φελίξ Γκουαταρί. Έργα του: η βιογραφία του Λουί Αλτουσέρ, το θεμελιώδες De l’esclavage au salariat [Από τη δουλεία στη μισθωτή σχέση], το La révolte des banlieues ou les habits nus de la République, [Η εξέγερση των προαστίων ή τα γυμνά ρούχα της Δημοκρατίας] καθώς και πολλά άλλα έργα για το γνωσιακό καπιταλισμό και την άυλη εργασία (μόνος του ή από κοινού με την Αντονέλλα Κορσάνι, τον Τόνι Νέγκρι και τον Μαουρίτσιο Λατζαράτο).
Να κάποιες από τις σκέψεις του:
Οι επικρατούσες καθώς επίσης και οι ριζοσπαστικές αναλύσεις της οικονομικής κρίσης έχουν επικρίνει μια υπερχείλιση ρευστότητας (πάρα πολλή πίστωση στους διάφορους οφειλέτες). Έχει προταθεί και μια δεύτερη ιδέα για την κρίση: ότι η πραγματική οικονομία παραμελήθηκε και έτσι έπεσε θύμα διότι δόθηκε πάρα πολλή προσοχή στην άυλη οικονομία. Οπότε πρέπει να προωθηθεί μια επιστροφή στην υλική βάση της ανάπτυξης.
Εγώ θα προσπαθήσω να καταδείξω ότι αυτές οι δίδυμες ιδέες είναι ακατάλληλες και ιδιαίτερα επικίνδυνες στην παρούσα κατάσταση, επειδή αγνοούν:
α) την κρίσιμη στροφή της συσσώρευσης του κεφαλαίου, αυτό που αποκαλώ γνωσιακό καπιταλισμό
β) την οικολογική καμπή της οικονομίας και του πλούτου
γ) τον κοινωνικό καθορισμό της οικονομικής κρίσης και την πολιτική αστάθεια της ρύθμισης του γνωσιακού καπιταλισμού.
Αυτοί οι τρεις παράγοντες δημιουργούν ένα είδος διακλάδωσης που θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή μια εναλλακτική λύση στη συσσώρευση με σκοπό το κέρδος για πρώτη φορά στους τέσσερις τελευταίους αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου