Οι έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα γίνονται, στη Δυτική Ελλάδα και το Ιόνιο, από τη δεκαετία του ‘60. Η εξόρυξη κρίθηκε συμφέρουσα μετά το 1972. Ο πρώτος νόμος «Περί υδρογονανθράκων» ψηφίστηκε το 1976.
Στον Ελλαδικό χώρο έχουν γίνει συνολικά 270 ερευνητικές γεωτρήσεις, χερσαίες ή υποθαλάσσιες. Οι γεωλόγοι κρίνουν πως, για την έκταση και τη γεωμορφολογία της Ελλάδας ο αριθμός αυτός είναι εξαιρετικά μικρός.
Κατά την έρευνα, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας του ΑΠΘ και ειδικό στα ορυκτά κοιτάσματα κ. Ανδρέα Γεωργακόπουλο, «δεν μετράμε αποθέματα αλλά βλέπουμε αν υπάρχουν κοιτάσματα». Η διαδικασία αυτή, σε περίπτωση που είναι υποθαλάσσια μπορεί να πάρει και δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί. Εφόσον αξιολογηθούν τα ευρήματα τότε πραγματοποιείται και η εξόρυξη. Παράλληλα, όσο προχωράνε οι εργασίες ανεβαίνει σταδιακά και το κόστος τους. Για την εταιρία που το αναλαμβάνει, όλη αυτή η διαδικασία είναι πολύ υψηλού ρίσκου, επεσήμαινε ο κ. Γεωργακόπουλος.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γρηγ. Τσόκα, «δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν αυτά τα κοιτάσματα αυτό που πρέπει να γίνει είναι έρευνες για να τα βρούμε».
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως μόνο ένα μέρος των γεωλογικών αποθεμάτων θα μπορούσε να εξορυχτεί(περίπου στο 60%). Στην Ελλάδα μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί μόνο στην υποθαλάσσια λεκάνη μεταξύ Καβάλας-Θάσου εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Έτσι εισάγουμε πετρέλαιο κυρίως από το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία, τη Λιβύη και το Καζακστάν. Παγκοσμίως η χώρα μας βρίσκεται στην 89η θέση στα βεβαιωμένα αποθέματα.
“Αγκάθι” που εμποδίζει την έρευνα είναι η καθυστέρηση διευθέτησης του ζητήματος των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών(ΑΟΖ) με τις γειτονικές χώρες. Η μεγαλύτερη δυσκολία οριοθέτησης είναι με την Τουρκία, καθώς η γείτονα θεωρεί πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα (το μείζον θέμα της διαφοράς Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου